روزنامه گاردین چاپ انگلستان در مقاله ای که در شماره روز سه شنبه این روزنامه منتشر شده می نویسد، تجاوز جنسی به زندانیان در حکومت ایران چیز جدیدی نیست.
نویسنده مقاله می گوید که یکی از شاگردانش در سال ۱۳۶۰ بخاطر تجاوز به خواهرش دستگیر و به اوین منتقل شد و همان روز آزاد و به عنوان زندانبان همان زندان شروع به کار کرد و این یک امر عادی در این حکومت است.
در آن هنگام که این شایعات دهان به دهان میگشت، آیت الله منتظری یک گروه را برای تحقیق به آنجا فرستاد و آنها تأیید کردند که زندانبانان که بیشتر مانند همان دانش آموز من بودند به طور مرتب به دختران و زنان تجاوز می کنند که حتی نام یکی از آنها همیشه داماد بود.
اخبار فجایع کهریزک فقط به این خاطر علنی شد که پسر یکی از اصولگرایان در آنجا زیر شکنجه کشته شد. در پی این رویداد رژیم مجبور به بستن این بازداشتگاه شد و مهدی کروبی با نوشتن نامه ای خواستار رسیدگی به ادعای تجاوز جنسی در زندانها گردید.
شاید شما فکر می کردید که بعد از این وقایع رژیم دیگر به این اقدامات زشت دست نخواهد زد ولی شاهدان و قربانیان این تجاوزات هنوز اینها را گزارش میدهند. بطور مثال چندی پیش رژیم مادران عزادار را دستگیر کرد که برای سوگواری و همدردی هر هفته دور هم جمع می شدند.
یکی از این مادران می گفت که وقتی در دادگاه بوده است صدای گریه و التماس یک پسر جوان را شنیده است که به قاضی می گفت او را به زندان انفرادی نفرستد. وقتی قاضی از او سئوال کرد چرا؟ گفت که او را مرتب در آنجا مورد تجاوز قرار میدهند.
۲ ماه پیش پسر یکی از دوستان من در یکی از تظاهراتهای ضد دولتی دستگیر شد. او را تا سر حد مرگ کتک زدند و او هم مقاومت می کرد تا ماموران به وی تجاوز نکنند. اینها فقط نمونه هایی هستند که به بیرون درز میکند.
سئوال اینجاست که چرا رژیم با اینهمه آبروریزی و فضاحت و علنی شدن این موضوع به این کار ادامه می دهد.
جواب این پرسش در اینجاست که رژیم به خوبی میداند کشتن مخالفان آنها را به شهید مبدل میکند و حتی شاید به پیوستن دیگران به جنبش نیز کمک کند، ولی تجاوز جنسی اثر بسیار مخربی بخاطر تاروپود جامعه ایران روی قربانی و باقی مردم میگذارد و امکان جلوگیری از پیوستن آنها به جنبش را بیشتر میکند. این رژیم اکنون برای بقای خود تلاش میکند و دیگر هیچ خط قرمزی برای خود نمی شناسد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر